ruhşan ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Yüce, üstün, şanlı ruh.
2. Asil ruhlu.

ruhşen

1. (bkz. ruhişen)

ruh

1. Dinlerin ve ruhçu felsefelerin insanda vücuttan ayrı bir varlık olarak kabul ettiği öz, tin.
2. En önemli nokta, öz
3. Esans
4. Hayalet, görünmeyecek kadar zayıf kimse
5. Canlılık, duygu
6. Bedeni etkin kılan canlılık ilkesi, bedenin hayat gücü.
7. Insanın maddi olmayan(görünmeyen) tarafı veya özü
8. Bk. tin
9. Yanak, yüz, çehre.
10. Dinlerin ve birtakım ikici felsefe öğretilerinin bedenden ayrı ve ölümsüz bir yaşamı olduğunu ileri sürdükleri varlık.

Türetilmiş Kelimeler (bis)