mucibe ne demek?

1. Bk. evetleyici
2. (bkz. mucib)
3. Taaccüb edilecek, şaşılacak şey. (Osmanlıca'da yazılışı: mu'cibe)

evetleyici

1. (Mantıkta) Olurlayan, evetleyen (yargı).
2. Affirmative.
3. Affirmatif

mucibei külliye

1. Man: Müsbet ve umumi (şumüllü) olan kaziye. (Osmanlıca'da yazılışı: mucibe-i külliye)

mucib

1. Osmanlıca'da yazılışı: mu'cib.
2. Sebep olan, vesile teşkil eden.
3. Şaşkınlık veren.
4. İcabet eden, uyan. icap eden, gereken.
5. (Mucibe) İcab eden, lazım gelen.
6. Taaccübe, hayrete düşüren.

Türetilmiş Kelimeler (bis)