mucibat ne demek?

1. (Mucib. C.) Sebepler.

mucib

1. Osmanlıca'da yazılışı: mu'cib.
2. Sebep olan, vesile teşkil eden.
3. Şaşkınlık veren.
4. İcabet eden, uyan. icap eden, gereken.
5. (Mucibe) İcab eden, lazım gelen.
6. Taaccübe, hayrete düşüren.

mucibe

1. Bk. evetleyici
2. (bkz. mucib)
3. Taaccüb edilecek, şaşılacak şey. (Osmanlıca'da yazılışı: mu'cibe)

Türetilmiş Kelimeler (bis)