kemalat ne demek?

1. insanın bilgi ve ahlak güzelliği bakımından olgunluğu
2. (Kemal. C.) Faziletler, iyilikler, mükemmellikler. Ahlak ve huy güzellikleri. Terbiyelilik, edeblilik.(Madem mevcudat, zeminin yüzünde büyük bir nehir gibi, kemalatın lem'alariyle parlar geçer; o nehir, güneşin cilveleriyle parladığı gibi, şu seyl-i mevcudat dahi, h--uşu--n ve cemal ve kemalin lem'alarıyla muvakkaten parlar gider. Arkalarından gelenler aynı parlamayı, aynı lem'aları gösterdiklerinden anlaşılıyor ki: Cereyan eden suyun kabarcıklarındaki cilveler, güzellikler, nasıl kendilerinden değil; belki bir güneşin ziyasının güzellikleri, cilveleridir. Öyle de şu seyl-i kainattaki muvakkat parlayan mehasin ve kemalat, bir Şems-i Sermedi'nin lemaat-ı cemal-i esmasıdır... S.) (Osmanlıca'da yazılışı: kemalât)

kemalatperver

1. Kamil ve olgun insan. Kemalat sahibi. (Osmanlıca'da yazılışı: kemalât-perver)

kemal

1. Bir şeyin tam ve noksansız dereceye erişmiş olması durumu.
2. En olgun, en yetişkin döneminde olma.
3. Bütün güzel sıfatlarla muttasıf olmak.
4. Olgunlaşma.
5. Erginlik.
6. Fazilet.
7. Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.
8. En yüksek değer.
9. Tamlık, eksiksizlik.
10. Mükemmellik.

Türetilmiş Kelimeler (bis)