ademi kifayet ne demek?

1. Kifayet etmeme, kafi gelmeme, yetmezlik. (Osmanlıca'da yazılışı: adem-i kifâyet)

ademi kabul

1. İsbatı tasdik etmemek. Şek, hükümsüzlük. İman hükümlerini lakaydlıkla karşılamak, nefy ve inkar etmek, kabul etmemek, göz kapamak gibi cahilane bir hükümsüzlük. Bir terk, bir cehl-i mutlak. (Kabul etmemek başkadır. İnkar etmek başkadır. Adem-i kabul, bir lakaydlıktır, bir göz kapamaktır ve cahilane bir hükümsüzlüktür. Bu surette, çok muhal şeyler onun içinde gizlenebilir. Onun aklı, onlarla uğraşmaz. Amma inkar ise: O adem-i kabul değil, belki o kabul-ü ademdir, bir hükümdür. Onun aklı, hareket etmeye mecburdur. M.) (Bak: Kabul-i adem) (Osmanlıca'da yazılışı: adem-i kabul)

ademi abesiyyet

1. Abes olmayış. Faydasız ve boş olmamak. (Osmanlıca'da yazılışı: adem-i abesiyyet)

kifayet

1. Yeterli miktarda olma, yetme, kâfi gelme.
2. Yeterlik, liyakat, iktidar.
3. Bir işi yapabilecek yetenekte olma.
4. Bir işi yapabilecek nitelikte olma.
5. Yetişme, el verme, kafi gelme.
6. Lüzumlu kadar olmak. Bir işe yetecek kadar olmak.
7. Sufficiency.
8. Efficiency.
9. Adequacy.

Türetilmiş Kelimeler (bis)