esef ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Üzüntü, kaygı, tasa

   Ötekilerin yüzünde, onunki gibi esefle karışmamış, bambaşka bir öfke vardı.

   T. Buğra

2. Acınma, üzülme.
3. Yerinme.
4. Hüzün, gam, nedamet, pişmanlık. Daralmak. Elden çıkan bir şey için hasıl olan üzüntü.
5. Compunction.
6. Sorrow.
7. Regret.

esef edilecek

1. Lamentable

esef etmek

1. Üzülmek, acınmak.
2. Regret.

Türetilmiş Kelimeler (bis)