bahtiyar ne demek?

Kökeni: Farsça

1. Güneydoğu Anadolu, Musul ve Bağdat'ta kullanılan bir makam.
2. Büveyhilerin hükümdarlarından biri.
3. Mesut, mutlu, şanslı.
4. Mutlu, bahtlı, talihli.

   Tam otuz iki sene, müreffeh, bahtiyar bir hayat sürdüm.

   R. H. Karay

5. Bahtlı, mutlu, kutlu.
6. Elated.
7. Fortunate.
8. Happy.
9. Lucky.

bahtiyarane

1. Bahtiyarcasına, mutlucasına, mesut olana yakışacak şekilde.

bahtiyare

1. Mutlu, kutlu kimse.
2. Talihli kimse.
3. Bir kadın adı.

Türetilmiş Kelimeler (bis)