üftade ne demek?

Kökeni: Farsça

1. Düşmüş.
2. Fakir, biçare.
3. Zavallı
4. Aşık

üftadegan

1. (Üftade. C.) f. Düşkünler. Tutkunlar. Aşıklar. (Osmanlıca'da yazılışı: üftadegân)

üftadegı

1. Düşkünlük, biçarelik. (Osmanlıca'da yazılışı: üftadegî)

Türetilmiş Kelimeler (bis)