mütevekkil ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Her işini Tanrı'ya veya oluruna bırakmış, kadere boyun eğmiş

   Sesini çıkarmadı. Mütevekkil bir hâli vardı.

   N. F. Kısakürek

2. Kendi yapamıyacağı işde aczini bilip başka birisini vekil kabul etmek.
3. Resigned.

mütevekkilane

1. Tevekkül ederek, tevekkül ile. (Osmanlıca'da yazılışı: mütevekkilâne)

mütevekkilen

1. Mütevekkil olarak, tevekkül etmiş olarak.

Türetilmiş Kelimeler (bis)