şafiye ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Şifa veren.
2. Şifa verici.
3. Hasta bir kimseyi iyi eden.
4. Kifayet eden.

şifa

1. Bedensel veya ruhsal bir hastalığın son bulması, hastalıktan kurtulma, onma.
2. Organizmanın kendi kuvvet ve koruma sistemleriyle kendisindeki bir hastalığı yok etmesi veya hastalık yapıcı etkilerden korunmaya gayret etmesi.
3. iyi olma, kurtulma
4. Cure.
5. Healing.
6. Recovery of one's health.

şafi

1. İyileştiren, şifa veren.
2. İnandırıcı, inandıran.
3. Bk. sağaltıcı
4. Suçlunun bağışlanması için araya girip yalvaran kimse.

şafia

1. Şefaat eden.

Türetilmiş Kelimeler (bis)