mukaddim ne demek?

(Kıdem. den) Takdim eden. Sunan. Öne, ileriye geçiren. Öne koyan.

mukaddimat

(Mukaddime. C.) Mukaddimeler. İlk gelenler. İlk sözler.

mukaddime

Ön söz
Bir olayın başlangıcı.
Bk. başlangıç.
Evvel gelen. Öne geçen. Her şeyin evveli.

Türetilmiş Kelimeler (bis)

mukaddimat mukaddime mukaddimei kübra mukaddir mukaddirane mukadded mukaddem mukaddem istifade mukaddem millı tescil mukaddem neşir mukad muka mukaar mukaariyet mukaat olmak mukabbeb