safa ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Üzüntü ve kederden uzak olma.
2. Eğlence.
3. Saflık, berraklık.
4. Gönül şenliği, kedersizlik
5. Yüzü beyaz olan düz taş.
6. Endişesizlik, rahat huzur, iç ferahlığı.
7. Mekke'de küçük bir tepenin adı.

safabahş

1. Eğlendiren, rahatlandıran, kederi def'eden, hatırı hoş eden. (Osmanlıca'da yazılışı: safa-bahş)

safacu

1. (C.: Safacuyan) f. Rahat ve eğlence arıyan. (Osmanlıca'da yazılışı: safa-cu)

Türetilmiş Kelimeler (bis)