rubabe ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Saz çalan kimse.
2. Saz.

saz

1. Genellikle su kıyılarında, bataklık yerlerde yetişen ince kamış, hasır otu, kiliz, kofa
2. Bu kamıştan yapılmış.
3. Her tür müzik aracı, çalgı.
4. Türk halk müziğinde bağlama, cura, tar vb. mızraplı çalgıların genel adı.
5. Türk halk müziğinde kullanılan, gövdesi ağaçtan oyularak yapılmış, telli, uzun saplı çalgı, bağlama
6. Birden çok çalgının bulunduğu takım.
7. Çalgılı eğlence yeri.
8. (Sahten: Yapmak mastarından emir köküdür) Eden, yapan, uyduran, düzen manalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Mesela: Evham-saz $ : Evham veren.
9. (Sahten: Yapmak mastarından emir köküdür) Eden, yapan, uyduran, düzen manalarına gelir ve birleşi (Osmanlıca'da yazılışı: saz (-))
10. Instrument.

ruba

1. Giysi, giyecek, urba.
2. (Bak: Rüba)
3. Steal, rob, take, thieve, snatch.

ruba etmek

1. Yelkenle rüzgarı başa alarak tekneyi geriletmek

Türetilmiş Kelimeler (bis)