nurbanu ne demek?

Kökeni: Arapça - Farsça

1. Nur-banu.
2. Nur yüzlü hanım, gelin, prenses.
3. Işık saçan, aydınlık yüzlü.

nurbahş

1. Işık saçan, aydınlatan, parlatan.

nurbaki

1. Sürekli aydınlık olan, nurlu, parlak.
2. Nur-baki.
3. Nurlu sabah.

Türetilmiş Kelimeler (bis)