musabık ne demek?

1. Bk. karşılaşmacı

karşılaşmacı

1. Güreşe çıkan iki kişiden her biri.

musab

1. Osmanlıca'da yazılışı: mus'ab.
2. Musibetzede.
3. Hasta.
4. Musibete felakete uğramış; isabet etmiş.
5. Kendine bir şey isabet eden.
6. Aygır at.

musabbag

1. Boyalı, boyanmış.

Türetilmiş Kelimeler (bis)