müstakim ne demek?

Kökeni: Arapça

  1. Doğru, doğruluktan şaşmayan.
  2. Düz, dik. temiz, namuslu.
  3. Doğru, istikametli.
  4. Doğrulu.
  5. (en)Namuslu.

müstakim münasebet

  1. Bk. doğrusal bağıntı

müstakim ül cenah

  1. Bk. düzkanatlılar

Türetilmiş Kelimeler (bis)

müstakim münasebetmüstakim ül cenahmüstakimanemüstakimemüstakilmüstakil dairemüstakil evmüstakil havalıkmüstakil katmüstakarmüstakar nüfusmüstakarrmüstakbehmüstakbelmüstabedmüstabidmüstabirmüstabirınmüstaceb
Yorumunuzu ve bilginizi paylaşın