kani ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Kendinde olan helala razı olup, başkasının hiçbir şeyine göz dikmeyen.
2. Kanaat eden, fazlasını istemeyen.
3. Dokunaklı ve iğneli söz söyleyen.
4. Yeter bulup fazlasını istemeyen.
5. Osmanlıca'da yazılışı: kâni.
6. Kinayeli konuşan.
7. Kanmış, inanmış.
8. İnanmış, kanmış.
9. Convinced.

kani olmak

1. Inanmak, kanmak.
2. [kanısında olmak] be of opinion that, esteem, judge.

kanib

1. İnsan topluluğu.

Türetilmiş Kelimeler (bis)