kamile ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Bütün, tam, eksiksiz.
2. Olgun, yetkin kimse.
3. Kültürlü, bilgili.
4. (bkz. kamil)

kamil

1. Yaşını başını almış terbiyeli, görgülü.
2. Osmanlıca'da yazılışı: kâmil.
3. Alim, bilgin, geniş bilgili.
4. Kemale ermiş olgun.
5. Olgun, yetkin kimse.
6. Yetkin, erişkin, eksiksiz, ağırbaşlı, mükemmel.
7. Bütün, tam, eksiksiz.
8. Kültürlü, bilgili, bilgin.
9. Bütün tam noksansız.
10. Kemal ve fazilet sahibi.

kamilen

1. Büsbütün, toptan, hep birden.
2. Büsbütün, toptan, hep birden
3. Noksansız, eksiksiz olarak. Tam olarak. Kamil olarak. Bütünü ile. Tamamen. (Osmanlıca'da yazılışı: kâmilen)
4. Fully, entirely, perfectly.

kamil

1. Yaşını başını almış terbiyeli, görgülü.
2. Osmanlıca'da yazılışı: kâmil.
3. Alim, bilgin, geniş bilgili.
4. Kemale ermiş olgun.
5. Olgun, yetkin kimse.
6. Yetkin, erişkin, eksiksiz, ağırbaşlı, mükemmel.
7. Bütün, tam, eksiksiz.
8. Kültürlü, bilgili, bilgin.
9. Bütün tam noksansız.
10. Kemal ve fazilet sahibi.

Türetilmiş Kelimeler (bis)