hamdiye ne demek?

Kökeni: Arapça

Medih, övmek.Cenab-ı Hakk'a karşı kulların memnuniyet ve sevinçlerini ve O'na hamd ve şükür ile medihlerini bildirmeleri, sena etmeleri. (Bak: Elhamdülillah) (Hamd'in en meşhur manası; sıfat-ı kemaliyeyi izhar etmektir. Şöyle ki: Cenab-ı Hak insanı, kainata cami' bir nüsha ve onsekizbin alemi havi şu büyük alemin kitabına bir fihriste olarak yaratmıştır. Ve Esma-i Hüsna'dan her birisinin tecelligahı olan her bir alemden bir örnek, bir nümune insanın cevherinde vedia bırakmıştır. Eğer insan, maddi ve manevi her bir uzvunu Allah'ın emrettiği yere sarfetmekle hamdin şubelerinden olan "şükr-ü örfi"yi ifa ve şeriata imtisal ederse, insanın cevherinde vedi'a bırakılan o örneklerin her birisi kendi alemine bir pencere olur. İnsan o pencereden o aleme bakar. Ve o aleme tecelli eden sıfatla, o alemden tezahür eden isme bir mir'at ve bir ayine olur. O vakit insan; ruhu ile, cismi ile, alem-i şehadet ve alem-i gayba bir hülasa olur. Ve her iki aleme tecelli eden, insana da tecelli eder. İşte bu cihetle insan, sıfat-ı kemaliye-i İlahiyyeye hem mazhar olur, hem müzhir olur. İ.İ.)(Hamd ü sena, medih ve minnet O'na mahsustur, O'na layıktır. Demek nimetler O'nundur ve O'nun hazinesinden çıkar. Hazine ise daimidir. M.)