halk köken bilimi ne demek?

1. (halk etimolojisi) Bir dil için anlamı bilinmeyen veya unutulmuş olan bir kelimenin yakıştırma yoluyla ses ve anlam bakımından dilin kendi kelimelerinden birine benzetilerek yerlileştirilmesi: temr-i hindî («Hint hurması», tamarindus)’nin demir hindi’ye, İt. palla e meza «bir top adı»’nın balyemez’e, hortansia’nın ortanca «bir çiçek adı»’ya, Tekfurdağı’nın Tekirdağ’a Erm. Sub-Mari «azize, Meryem»’nin Sürmeli’ye, Galandos’un «Eğirdir Gölü yakınında bir yer» Gelendost’a, taht-ı kal’a’nın Tahtakale’ye, Kartelia «Silifke ile İçel arasında bir yer»’nın Konya «kon ya! konsan ya»’ya Fr. démocrate’tan gelen demokrat’ın demirkırat’a Moğ. Karavul’un karakol (<kara-kol)’a, Gordion «Polatlı yakınında Frikya devletinin başkenti»’un Kördüğüm’e, (Anatolia’nın Anadolu (<Ana+dolu)’ya dönüştürülmesi gibi. bk. Köken bilimi.
2. Folk etymology.
3. Étymologie populaire

halk

1. Aynı ülkede yaşayan, aynı uyrukta olan insan topluluğu.
2. Aynı soydan gelen, ayrı ülkelerin uyruğu olarak yaşayan insan topluluğu.
3. Bir ülke içerisinde yaşayan değişik soylardan insan topluluklarının her biri.
4. Belli bir bölgede veya çevrede yaşayanların bütünü
5. Yöneticilere göre bir ülkedeki yurttaşların bütünü, kamu
6. Aydınların dışında kalan topluluk.
7. Yaratma.
8. Penisin kabuklanması.
9. Belli bir ülkede yaşayan, kan birliği taşıyan, aynı dili konuşan, benzer yaşama alışkanlıklarını sürdüren, ortak bir tarihi olan insanların oluşturdukları büyük birlik (Halk terimi aynı zamanda; birbirlerinden dil ve köken bakımından ayrı olan, ama ortak bir devlet yönetimiyle birleşmiş bulunan ahali için de kullanılır. Daha geniş anlamda, bir ulusun belli bir çevresi içinde yaşayan bölümü de bu terimle karşılanır: Anadoluhalkı gibi).
10. Boğaz.

halk adamı

1. İçinden çıktığı halk kesiminin bütün özelliklerini yakından bilen, halk tarafından sevilen kimse.

köken

1. Bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim, sebep veya yer, menşe.
2. Soy, asıl.
3. Bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer, menşe, orijin.
4. Kavun, karpuz, kabak vb. bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları.
5. Tulumbacı hortumlarının uç kısmındaki sarı maden sap.
6. Herhangi bir malın üretildiği ya da dışsatımının yapıldığı yer.
7. 1. bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim neden ya da y 2. kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstüne yayılan dalları. 3. soy, asıl, ata.
8. Beginning.
9. Birth.
10. Derivation.

Türetilmiş Kelimeler (bis)