fahriye ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Divan edebiyatında şairlerin kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri manzume veya manzumenin bir bölümü.
2. Bir kimsenin kendini medih için söylediği söz veya şiir. Fahre mensub ve müteallik olan.
3. Divan şairlerinin kendi erdemlerini övmek için yazdıkları şiir.
4. Karşılık beklemeden iş yapan kimse.
5. Bir işi çıkar beklemeden yapan.
6. Övünçle, onurla ilgili, onursal.

fahriyye

1. (bkz. fahri). islami edebiyatla, şairlerin kendi vasıflarından, faziletlerinden ve şairlik kuvvetlerinden bahsettikleri şiirl daha çok kasidelerin bir bölümü bu şekildedir
2. (ar.) ka. - (bkz. fahri). islami edebiyatla, şairlerin kendi vasıflarından, faziletlerinden ve şairlik kuvvetlerinden bahsettikleri şiirler. daha çok kasidelerin bir bölümü bu şekildedir.

fahriyyen

1. Gönülden isteyerek. Karşılıksız olarak.FAHRUL İSLAM $ (Pezdevi): Mavera-ün Nehir'deki Hanefi fukahasının meşhurlarındandır. Hicri 482 tarihinde Semerkant'ta vefat etmiştir.

Türetilmiş Kelimeler (bis)