ekberül kebair ne demek?

1. Kebairin kebairi. Büyüklerin en büyüğü. Büyük günahların en büyüğü. (Bak: Mubikat-ı seb'a) (Osmanlıca'da yazılışı: ekber-ül kebâir)

ekber

1. Hindistan'a hakim olan Türk hükümdarı.
2. Pek büyük, azam, Allah'ın sıfatlarındandır ve Kur'an-ı Kerim'de 23 yerde geçer, isim olarak kullanılması iyi değildir.
3. En büyük, çok büyük.
4. Daha büyük, en büyük.

ekberiye

1. Muhiddin Arabi tarafından kurulmuş olan tarikat.

kebair

1. (Kebire. C.) Büyük şeyler, büyük günahlar. Kebairin sıralanışı:-Allah'ı inkar etmek.-Allah'a şirk koşmak.-Kat'iyyen sabit olan dini bir hükme inanmamak.-Allah'ın rahmetinden ümidini kesmek.-Allah'ın cezasından, mekrinden ve azabından emin olmak.-Günah üzerinde ısrar etmek. Yani, herhangi bir günahı devamlı işleyip durmak.-Namazı, orucu terketmek. Allah yolunda cihaddan kaçmak.-Anaya, babaya asi olmak. Yalan yere şehadet veya yemin etmek.-Bir kimseyi haksız yere öldürmek. Bir kimsenin bir uzvunu haksız yere kesmek veya muattal bir hale koymak.-İffetli kadınlara fuhuş isnad etmek. Nemmamlık etmek.-Ribada (faizde) ve hırsızlıkta bulunmak. Rüşvet almak.-Yetim malı yemek.-Zina ve livata denilen günahları işlemek. Bu sayılan günahlar hülasa edilse, "yedi kebair"i ifade eder. Başta üçü el-iyazü billah küfürdür. Sonrakiler ise, üzerine İlahi ceza terettüb edip, hadd-i şer'iyi icab ettiren, açıkça ve kat'i olarak nehyedilmiş bulunan büyük günahlardır. (Bak: Mubikat-ı seb'a)

Türetilmiş Kelimeler (bis)