dönem usulü ile ne demek?

1. Terminally.

dönem

1. Yasama meclisinin iki seçilişi arasındaki zaman süresi, devre.
2. Belli özellikleri olan zaman parçası, devre, devir, periyot.
3. Bir çağ içinde belli özellikleri olan sınırlı süre.
4. Dönme işi.
5. Yarıyıl.
6. Birbirini izleyen başlangıcı ve sonu belirlenmiş zaman aralıkları.
7. Yinelenen bir olayın ya da onu betimleyen bir işlevin, kendini yenileme süresi.
8. Esnek bir cismin titreşiminde ya da herhangi bir cismin deviniminde, denge durumu çevresindeki tam bir salınımın saniye olarak süresi (örneğin bir sarkacın, başlangıç noktasından kalkıp yine aynı noktaya gelişi).
9. Devir.
10. Period, run.

dönem başı

1. Sayışım döneminin ilk günü, sayışmanlık yazdıklarında sayışımların açıldığı gün.
2. Beginning of period, beginning of exercise.
3. Commencement de période, commencement d'exercice

ulü

1. Sahipler. Bir şeyin ehli olanlar.

ile

1. Kelimenin sonuna geldiğinde birliktelik, beraberlik, araç, sebep veya durum anlatan cümleler yapmaya yarayan bir söz
2. Bazı soyut isimlere getirildiğinde durum bildiren zarflar oluşturan bir söz.
3. Cümle içinde aynı görevde bulunan iki ögeyi birbirine bağlamaya yarayan bir söz.
4. By means of.
5. Hereby.
6. Upon.
7. With.
8. Together with.
9. Withal.
10. Plus.

Türetilmiş Kelimeler (bis)