dönüşlü ne demek?

1. Dönüşü olan.
2. Öznesi ile nesnesi bir olan fiil, mutavaat.
3. Reflexive.
4. Rotational.

dönüşü

1. U turn

dönüşlü adıl

1. (Derleme.. özlük zamiri, öze dönüşlü zamir, dönüşlü zamir) Kişi kavramını pekiştirerek belirten adıl. Türkçede bu kavram kendi sözcüğüyle sağlanır: Ben kendim istedim; Kendisi bilir; Sen kendini düşünmelisin örneklerinde olduğu gibi.dönüşlü adılın çekimi: 1. K.T. kendim 1. K.Ç. kendimiz. 2. K.T. kendin 2. K.Ç. kendiniz. 3. K.T. kendi, kendisi 3. K.Ç. kendileri
2. Reflexive pronom.
3. Pronom réfléchi

dönüşlü çatı

1. Fiildeki kavramın özneye döndüğünü bildiren çatı. Türkçede bu çatı çoğu kez -n-, bazen de -l- veya -ş- çatı ekleriyle kurulur: Sevinmek (sev-in-mek), yorulmak (yor-ul-mak) gibi.
2. (Derleme.,dönüşlü çatılı fiil, öze dönüşlü, edingen fiil) Eylemdeki kavramın özneye döndüğünü bildiren çatı. Türkçede bu çatı çok defa -n-, bazen de -l- veya -ş- çatı ekleriyle kurulur: Sevinmek (sev-i-n-mek) , taranmak (tara-n-mak) , dayanmak (daya-n-mak) , soyunmak (soy-u-n-mak) , giyinmek (giy-i-n-mek) , çekinmek (çek-i-n-mek) , yorulmak (yor-ul-mak) , yanılmak (yan-ı-l-mak) , alışmak (al-ı-ş-mak) , gelişmek (gel-i-ş-mek) vb.
3. Reflexive.
4. Voix réfléchie, pronominal

Türetilmiş Kelimeler (bis)