bulunma ne demek?

1. Bulunmak işi.
2. Availability.
3. Discovery.
4. Finding.
5. Invention.
6. Existence.

bulunmak

1. Bulma işine konu olmak.
2. Herhangi bir durumda olmak
3. Bir yerde olmak
4. Exist.
5. Stand.
6. Be present.
7. Be situated.
8. Have.
9. Present oneself.
10. Reside.

bulunma durumu

1. İsim soylu bir sözün taşıdığı kavramda bulunuş bildiren, -da / -de, - ta / -te ekleri ile kurulan durum, kalma durumu, lokatif: okulda, evde, sokakta, işte vb.
2. Fiilin gösterdiği oluş ve kılışın yerini ve zamanını bildiren ad durumu: Bu küçük makalede bunun üzerinde duracak değilim (A. H. Tanpınar, Türk İstanbul, 164). Saçımızda aklar akları, alnımızda çizgiler çizgileri doğurdu; fakat nedendir bilmiyorum, kalbimizin kökünde yanan ateş hâlâ sönmedi (Y. K. Karaosmanoğlu, Erenlerin Bağından, s. 50). Yanıbaşında oturduğumuzu bilmiyor (göst. es. s. 106). Düdüğün uzun ve keskin bir akisle havada çatlayan sesi, güvertede üstüste, tıklım tıklım yatan binlerce asker başını kımıldatarak boşlukta salladı (P. Safa, Mahşer, s. 8). Ben aynaların karşısında, elimde kalem, alnıma bir çizgi daha çiziyorum (A. Nihat Asya, Kubbeler, s. 14). Geçenlerde gazeteye bir yazı vermiştim (göst. es. s. 29). Gelecekte bugün yapılanlar hayırla anılacaktır. Tatilde gideceğim yer buraya benzemez vb. || Bu durumdaki ek, adı fiile veya başka bir ada bağlarken “bulunma”, “durma”, “kalma”, “yer”, “uzunluk”, “süre” gösterme gibi görevler yanında, kelime gruplarında ve cümle içinde çeşitli ilgiler de kurar.
3. Locative.
4. Locatif

bulunma durumu eki

1. Fiilin bildirdiği oluş ve kılışın yerini ve içinde bulunduğu durumu gösteren ad durumu eki: DA. : okul+da, tatil+de, dışarı+da, geçenler+de, kitap+ta, saat+te vb.

Türetilmiş Kelimeler (bis)