behemzede ne demek?

1. Topluluğu dağıtmış, cemiyeti bozmuş.

behem

1. Hep. Beraber. Toplu. Bir yerde. Hep bir yere. (Bak: Bahem) (Osmanlıca'da yazılışı: be-hem)

behemberameden

1. Toplanmak, cem olmak, birikme. (Osmanlıca'da yazılışı: behem-ber-âmeden)

Türetilmiş Kelimeler (bis)