baha ne demek?

Kökeni: Arapça

1. Bahailik mezhebinin kurucusu.
2. Osmanlıca'da yazılışı: bâha.
3. Kıymet, değer, paha.
4. Fazilet, süs, pırıltı.
5. Alışma, dadanma.
6. Suyun derin yeri.
7. Güzellik, zariflik.
8. Ev ortası.
9. Üstünlük.
10. Parıltı.
11. Bedel.

bahailik

1. XIX. yüzyılda Babilik'ten doğup İran'dan başka Avrupa ve Amerika'da da yayılmış olan bir din.
2. The Bahai faith, Bahaism.

bahaber

1. Haberi olan, haberli. (Osmanlıca'da yazılışı: bâ-haber)

bahaberan

1. (Ba-haber. C.) Haberliler, haberi olanlar. Akıllı, zeki, ihtiyatlı kimseler. (Osmanlıca'da yazılışı: bâ-haberan)

Türetilmiş Kelimeler (bis)