afif ne demek?

Kökeni: Arapça

1. İffetli (erkek)

   Arzu ettiğim gibi afif, saf bulduğum bu adama hürmet eder, onu böyle severdim.

   M. Ş. Esendal

2. Haramdan sakınan.
3. Namuslu, ırz ve namus sahibi kadın
4. Temiz, dürüst.
5. İffetli, ırz ve namusu sağlam

   O çok afif bir kadındır

6. Doğru, yolsuzluğa sapmaz kişi.
7. Sahtekar olmayan
8. Chaste, pure, undefiled; not corrupted.

iffetli

1. İffetini koruyan, sili, afif, afife
2. (İffetlü) Namus, haya ve iffet sahibi kadın.
3. Chaste.
4. Virtuous.
5. Pure.
6. Pure sili.
7. Afif.
8. Upright.
9. Honest.
10. Continent.

afifane

1. Temizce, tertemiz.
2. İffetlice. Temiz olarak. Nazif olarak. (Osmanlıca'da yazılışı: afifâne)

afife

1. İffetli (kadın).
2. Doğru, temiz, namuslu.
3. Saygıdeğer kadın.
4. Namuslu kadın.

Türetilmiş Kelimeler (bis)