ön ses ne demek?

1. Kelimenin oluştuğu seslerden ilki.
2. Kelime başında bulunan ses: açılış, bitiş, durmak, güz, taş, uzak, yalın kelimelerindeki / a / b / d / g / t / u / y / sesleri gibi.
3. Initial phoneme.
4. Phoneme initial

ön ses düşmesi

1. Kelime başındaki bir sesin kaybolması: bolmak > olmak gibi.
2. Boğumlanma koşulları, tekrarlı kullanımlar (reduplikeler) gibi çeşitli nedenlerle kelimenin başındaki sesin düşmesi olayı: ısıtma > sıtma; ısıcak > sıcak; Far. harbuz > DT. karbuz, TT. karpuz > Hak. arbuz, Çuv. arpus, Moğ. arbuz, keçki > eçki; oşol > şol "o"; bol- > ol-; vb.
3. Apheresis.
4. Aphérèse

ön ses türemesi

1. Aslında kelimede bulunmayan bir ünlü veya ünsüzün ön seste belirmesi, protez: urmak > vurmak gibi.
2. Seslerin özelliklerine veya birbirleri ile birleşme koşullarına bağlı bazı nedenlerle kelime başında bir ünsüz veya ünlünün belirmesi olayı: Fr. station > istasyon; İn. steam > istim; Rus > Urus; lâzım > ilâzım; Far. âveng > hevenk; ur- > vur-; Lât. skala > iskele; ayva > hayva; ılı- > yılı-; ilet- > yilet- vb. Bu olay genellikle yabancı kökenli sözler için ve ağızlarda ağırlıklıdır.
3. Prothesis.
4. Prothèse

ses

1. Kulağın duyabildiği titreşim, seda, ün
2. Ciğerlerden gelen havanın ses yolunda yaptığı titreşim
3. Duygu ve düşünce
4. Herhangi bir davranış, tutum karşısında uyanan ruhsal tepki.
5. Aralarında uyum bulunan titreşimler.
6. (Derleme.. fonem,ses unsuru,seslik, ün) Kulağın duyabildiği titreşim.
7. İşitme duyusunu, uyaran dalga; bu tür dalgaların beynin işitme özeğini etkilemesi.
8. Titreşimli bir kaynaktan çıkan, belirli bir ortamda uzunlamasına dalgalar biçiminde yayılan basıncın etkisiyle kulağın algıladığı duyu.
9. Sound, phonem.
10. Speech.

Türetilmiş Kelimeler (bis)